Blick op Onderwijs

Boeiend onderwijs

Boeiend onderwijs

Onze school werkt met de principes van Boeiend Onderwijs. Boeiend onderwijs hoort bij de onderwijsvernieuwing ‘natuurlijk leren’ en is gebaseerd op vijf disciplines:

  • gemeenschappelijke visie: wat willen wij als school met zijn allen creëren? Wat doet ertoe?
  • persoonlijk meesterschap: de eigen visie en persoonlijke ontwikkeling van elke betrokkene
  • systeemdenken: allerlei zaken die op school of in de klas gebeuren hangen met elkaar samen en beïnvloeden elkaar
  • mentale modellen: vaak onbewuste aannames over de werkelijkheid; onze opvattingen en handelingspatronen
  • teamleren: samen werken, samen leren van en met elkaar

Boeiend onderwijs is gericht op het behalen van optimale resultaten door middel van het creëren van onderwijsleersituaties van hoge kwaliteit. Om dit te realiseren is in elk geval innerlijke betrokkenheid nodig, zowel van de leraar als van de leerlingen. Bij boeiend onderwijs gaat het leren van leerkrachten en het leren van leerlingen hand in hand. Daarbij is een rijke leeromgeving onmisbaar.

Veilige Omgeving als basis
Kenmerken van een veilige omgeving zijn Vertrouwen, Fouten maken mag en een Goede relatie.
De eerste weken van het schooljaar kenmerken zich door de grote aandacht voor groepsvorming. We noemen deze weken de welkomstweken.
Na de zomervakantie komen kinderen in een nieuwe groep, bij een nieuwe leerkracht.
De groepsvorming komt opnieuw op gang en is zeer belangrijk voor de rest van het jaar.
Wij ruimen tijd in in ons rooster, tijd die zich in de weken daarna meer dan terugbetaald.

Samen met de groep worden groepsafspraken gemaakt, met als uitgangspunt de drie schoolwaarden: respectvol, veilig en verantwoordelijk.

Groepsvorming kenmerkt zich door verschillende fases:

  • Forming. Dit is de fase van kennismaken en oriënteren. 
  • Storming. In deze fase strijden de kinderen om invloed en een leiderspositie.
  • Norming. In deze fase ontstaan gezamenlijke normen over wat wel en niet gewenst is.
  • Performing. Dit is een langere periode van rust en samenwerking.
  • Adjourning. De groep bereidt zich voor op het uit elkaar gaan.

Nadat een veilig klimaat is gecreëerd kunnen er werkvormen worden gekozen waarbij vertrouwen centraal staat. leren van fouten, van verschillen en van nieuwe inzichten.
We staan stil bij presentaties van kinderen over zichzelf.
In de lessen werken we het hele jaar verder met de methode 'Goed Gedaan'.

Samenwerken en Coöperatief Leren
Coöperatieve werkvormen zijn werkvormen waarbij alle kinderen geactiveerd worden om mee te doen in wisselende groepen.

Er is sprake van:

  • Gelijkwaardige Deelname: voor de kinderen is duidelijk wanneer en op welke wijze zij een bijdrage moeten leveren.
  • Individuele Aansprakelijkheid: alle kinderen moeten een openlijk individuele prestatie leveren binnen de samenwerking.
  • Positieve Wederzijdse Afhankelijkheid: kinderen hebben elkaar nodig om tot een goed resultaat te komen.
  • Simultane Interactie: alle kinderen zijn zoveel mogelijk gelijktijdig actief.

Kortom: bij Cooperatieve werkvormen zijn meer kinderen tegelijkertijd in teams actief, leren ze meer door onderlinge coaching ( twee weten meer dan één, laat staan vier!).
De ontwikkeling van sociale vaardigheden verloopt heel natuurlijk, veelvuldig binnen de normale leermomenten, de relaties tussen de leerlingen verbeteren en daarmee ook de goede sfeer in de groep, de werkvormen motiveren de kinderen om met veel plezier en inzet aan de slag te gaan en het is een effectieve vorm van klassenmanagement voor alle groepen.

Een aantal bekende werkvormen zijn: Denken Delen Uitwisselen, Mindmap en Placemat.

Ook vinden we het belangrijk dat jong en oud van elkaar leren en met elkaar optrekken.
Er worden regelmatig groepsdoorbroken activiteiten georganiseerd.

Denkgewoonten inzetten   
De denkgewoonten zijn 16 strategieën die leiden tot intelligent gedrag en een probleemoplossend vermogen. 

Wij willen kinderen stimuleren om intelligent gedrag te ontwikkelen zodat ze in het leven adequaat kunnen reageren op situaties waarbij de oplossing niet altijd voor de hand ligt. Daarnaast willen we kinderen laten zien hoe je kunt leven met een open blik en houding, en dat het goed is om een leven lang te blijven leren.

Iedere denkgewoonte draagt bij aan een open blik en houding en daagt uit om te blijven leren. We hopen dat iedereen die met kinderen werkt deze kinderen in aanraking brengt met de denkgewoonten, zodat ieder kind de kans krijgt om te leren wat er echt toe doet en te ‘leren voor het leven’.

Breinkennis gebruiken   
Met herhaling wordt niet alleen het stampen van feitenkennis bedoeld, maar ook het oefenen van vaardigheden, het kweken van een nieuwe attitude, etc. Elke keer dat dezelfde neuronen samen vuren, wordt het neurale netwerk sterker. Volgens de nieuwste neurocognitieve inzichten is het belangrijk gedurende zo’n zes weken actief aan de slag te zijn met complexe nieuwe leerstof, anders is er grote kans dat het geleerde niet beklijft. Ook na die zes weken gaat het versterken van de neurale netwerken overigens door.
Onze leerkrachten zetten de breinkennis in bij het aanbieden van de stof. Herhalen en toepassen middels andere werkvormen activeert het brein.



Samenhang creëren   
Systeemdenken is het vermogen om relaties te zien en te begrijpen in dynamische systemen. Door deze manier van denken zien we ook het totaalbeeld, niet slechts de details. Ook hebben we oog voor de wijze waarop onderdelen elkaar beïnvloeden en in de loop der tijd op elkaar reageren. 
Systeemdenken kan onder meer het volgende voor ons betekenen: 
De wereld om ons heen leren we zien als één geheel i.p.v. als een optelsom van allemaal losse delen 
Ook zien we hoe onderdelen van een systeem samenwerken en elkaar beïnvloeden.
We maken in het onderwijs gebruik van bijvoorbeeld Venndiagrammen (om overeenkomsten en verschillen inzichtelijk te maken), grafieken en causale lussen (om verbanden en cirkels van invloed vast te stellen).

Betekenisvolle omgeving
Met betekenisvol leren wordt bedoeld dat het onderwerp van een opdracht aansluit bij de belevingswereld en de ontwikkeling van het kind. Leren uit een boek is slechts een middel en een manier om kennis tot je te nemen. Wanneer de kennis in de context van zijn omgeving wordt vergaard, beklijft deze sneller en beter: beleven, doen, voelen, zien.

Doelen: wat willen we leren vandaag?    
Wat gaan we leren en wat WIL jij leren? Waar werken we naartoe in een les? Wat weet jij al? En wat is aan het eind van de les blijven 'plakken'? Hoe zorgen we dat iedereen een beetje beter wordt?
Niet meer het werkboek staat centraal maar het te leren doel: en hoe gaan we dat bereiken?